ZİKİR DUA TEVBE VE İSTİĞFAR BAHSİ
NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
60 - (2712) حدثنا
عقبة بن مكرم
العمي وأبو
بكر بن نافع. قالا:
حدثنا غندر.
حدثنا شعبة عن
خالد. قال:
سمعت عبدالله
بن الحارث
يحدث عن
عبدالله بن
عمر؛
أنه
أمر رجلا، إذا
أخذ مضجعه،
قال "اللهم!
خلقت نفسي
وأنت توفاها.
لك مماتها
ومحياها. إن
أحييتها
فاحفظها، وإن
أمتها فاغفر
لها. اللهم!
إني أسألك
العافية" فقال
له رجل: أسمعت
هذا من عمر؟
فقال: من خير
من عمر، من
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم.
قال ابن نافع
في روايته: عن
عبدالله بن
الحارث. ولم
يذكر: سمعت.
{60}
Bize Ukbe b. Mûkrem
El-Ammî ile Ebû Bekr b.Nâfi' rivayet ettiler. (Dedilerki): Bize Gunder rivayet
etti. (Dedikî): Bize Şu'be Hâlid'den rivayet etti. (Demişki): Ben Abdullah b.
Hâris'i, Abdullah b. Ömer'den rivayet ederken dinledim ki,
Resulullah (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem) bir adama, döşeğine yatarken:
«Allahım! Nefsimi sen
yarattın, sen öldüreceksin. Onun hayatı-memâtı senin içindir. Sağ bırakırsan
onu koru, öldürürsen onu affeyle. Allahım! Ben senden afiyet dilerim!» demesini
emir buyurmuşlar. Derken bir adam Abdullah'a:
— Sen bunu Ömer'den mi
işittin? diye sordu. Abdullah :
__ Ömer'den daha
hayırlısından, Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den (işittim) cevâbını verdi.
İbnû Nâfi' kendi
rivayetinde: «Abdullah b. Hâris'den» demiş «işittim» sözünü anmamıştır.
İZAH 2715 TE